دیروز در مسجد مقدس جمکران بودم ،شب ولادت امام زمان دلم خیلی گرفته بود،معمولا رسمه شبهای ولادت باید خوشحال باشند،اما من خیلی غمگین بودم،با خودم می گفتم چرا آقای ما حدود1170سال است که غایب شدند ،در میان ما هستند ولی ایشان را نمی بینیم،غصه از این بیشتر که گناهان ما باعث شده امام زمان غایب بشند،حالا به جای اینکه خودمان را اصلاح بکنیم اومدیم داریم خوشحالی می کنیم.!!!!!!

نماز مغرب را در مسجد جمکران به جماعت خواندیم، بعد از نماز بنده خدایی چند جمله سخنرانی کرد گفت:هر کس ادعا کند که امام زمان را دیده فهو کذاب(دروغ گو است).با خودم بیشتر به فکر رفتم که چرا نتونیم امام زمان را ببینیم مگه امام زمان حاضر نیست،مگه امام زمان در بین ما نیست،پس چرا نتونیم ایشان را ببینیم،حتما می تونیم ببینیم،همانطور که خیلی ها آقا امام زمان را دیدند ومی بینند،فقط یه ذره همت می خواهد،چرا همت نمی کنیم،چرا فقط امام زمان یه خاطره شده برای ما!!!!

بعد از سخنرانی مردم صلوات می فرستادند وبلند وبلندتر می گفتند«اللهم صل علی محمد وال محمد وعجل فرجهم»عجل فرجهم رو با یک تاکیدی بلندتر می گفتند اما گویا فقط لقلقه زبان بود،اگه لقلقه زبان نبود که آقا می یومدند،چرا ما فقط امام زمان را زبانی دوست داریم!!چرا فقط وقتی که برای ما مشکلی به وجود می یاد می گیم خدایا امام زمان رو برسون،آیا واقعا این خودپرستی نیست که امام زمان رو برای خودمون می خواهیم نه به خاطر خودش. واقعا چرا!!!چرا حاضر نیستیم از دل وجانمان برای امام زمان مایه بذاریم،

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: